سامبر سال ۲۰۱۳ میلادی، آژانس فضایی اروپا

سامبر سال ۲۰۱۳ میلادی، آژانس فضایی اروپا، تلسکوپ فضایی گایا را به فضا پرتاب کرد. از آن زمان تا به امروز، این رصدخانه‌ی فضایی میلیاردها جرم آسمانی را به دقت رصد و بررسی کرده است و از جمله‌ی این اجرام می‌توان به ستاره‌ها، سیاره‌ها، دنباله‌دارها، سنگ‌های آسمانی و کهکشان‌ها اشاره کرد. این رصدخانه با بررسی این اجرام، نخستین فهرست سه‌بعدی را از اجرام فضایی تهیه خواهد کرد. تا آن زمان، این رصدخانه رازهای شگفت‌انگیزی را در مورد جهان فاش خواهد کرد که تا پیش از این چیزی در مورد آن‌ها نمی‌دانستیم.

در واقع، وقتی که گایا به تازگی نخستین داده‌های خود را ارسال کرد، چیزی بسیار جالب میان آن‌ها دیده می‌شد که تا به امروز متوجه آن نشده بودیم. وقتی که گایا ستاره‌ی شباهنگ (نورانی‌ترین ستاره‌ی آسمان شب) را رصد کرده است، متوجه حضور یک خوشه ستاره‌ای شده است که تا پیش از آن، نور بسیار شدید ستاره شباهنگ مانع از دیدن خوشه شده است. این خوشه ستاره‌ای که اکنون با نام خوشه‌ی گایا ۱ شناخته می‌شود، به لطف تصویری که یک ستاره‌شناس آماتور آلمانی به تازگی ثبت کرده، قابل مشاهده شده است.

به دلیل نورانی بودن و همچنین دیده شدن شباهنگ از سرتاسر سیاره‌ی زمین، این ستاره از دوران باستان همواره مورد توجه واقع شده است و دائماً میان ستاره‌شناسان و فرهنگ‌های گذشته از آن یاد شده است. مصریان باستان از این ستاره برای تعیین زمان و همچنین تعیین فصل کشاورزی استفاده می‌کرده‌اند. در مصر باستان، طلوع ستاره‌ی شباهنگ برابر بود با خروش رود نیل؛ یعنی خروش زندگی.

در اساطیر یونان باستان، شباهنگ، چشم صورت فلکی سگ بزرگ بوده است. این صورت فلکی در کنار صورت فلکی سگ کوچک، شکارچی (نام یک صورت فلکی دیگر) را تعقیب می‌کرده‌اند. میان ستاره‌شناسان چینی، شباهنگ، چشم گرگی آسمانی بود که درون عمارت پادشاه جینگ قرار داشت. وقتی که بطلمیوس در قرن سوم میلادی رساله‌ی المجسطی را تدوین می‌کرد، از ستاره‌ی شباهنگ به عنوان موقعیت خط نصف‌النهار مرکزی جهان استفاده کرد.